Zapisywanie celów a sukces - Eksperyment Yale.

Wiele artykułów, kursów, poradników poświęconych motywacji i odnoszeniu sukcesów opisuje 'eksperyment Yale', dotyczący zależności pomiędzy zapisywaniem swoich celów a odnoszeniem rzeczywistego sukcesu.

Ta historia jest tak powszechna ( i motywująca ), że nie sposób pominąc ją na blogu.

W roku 1953, na Uniwersytecie Yale zapytano absolwentów jednej klasy, o ich zamierzenia i cele na życie:

• 84% zapytanych nie miało żadnych sprecyzowanych celów
• 13% miało cele, ale te nie były zapisane na papierze
• 3% miało jasno określone, spisane cele oraz plany ich realizacji

20 lat później odnaleziono absolwentów klasy rocznika 1953, którzy wzięli udział w eksperymencie :

• grupa stanowiąca 13%, która miała cele niezapisane ogólnie zarabiała dwa razy więcej niż osoby należące do grupy 84% bez konkretnych celów.
• osoby z grupy stanowiącej 3% zarabiały dziesięć razy więcej niż pozostałe 97% razem wzięte.

Niesamowite, prawda?

Prawda. Tylko szkoda, że cała historia to nieprawda ;)

Po świecie od bardzo dawna krąży legenda absolwentów rocznika 1953 Yale, czasem też ta historia przypisywana jest absolwentom rocnzika 1979 Harvardu.

Mimo, że tak wiele publikacji ją opisało ( i często dalej to czyni ) to jednak warto pamiętać, że to tylko właśnie legenda..

Nigdy nie zostało przeprowadzone podobne udukomentowane badanie na Yale czy Harvardzie.

Uniwersytet Yale deklaruje, że opisywany eksperyment nigdy nie miał miejsca.(odnośnik dla niedowiarków)

Jaki z tego morał?? Osoby, które chcą odnieść sukces nie powinny wierzyć ślepo we wszystko o czym czytają oraz słyszą. Nawet jeśli mają w rękach dzieła wielkich guru jak np. Brian Tracy.

Artykuł w czasopiśmie "Fast Company", ponownie dla tych szukających potwierdzenia.

Opisywanie mitu nie niesie za sobą jakby żadnej głębszej treści dla uczących się języków. Po za zdementowaniem plotki, że ta historia nie wydarzyła się naprawdę. A więc to była tylko opowieść, do czasu...

Profesor Psychologii, Dr. Gail Matthews, z "Dominican University of California", zainspirowany artykułem opublikowanym w "Fast Company"  zdecydował się przeprowadzić podobne, tym razem udokumentowane badanie.

Matthews zebrał 267 uczestników, w wieku 23-72 lata, pochodzących z USA i zagranicy. Reprezentowali oni najróżniejsze grupy biznesowe i społecznościowe.

• Grupa 1 została poproszona, aby po prostu pomyśleć o celach związanych z biznesem, które pomyślnie miały być osiągnięte w 4 tygodnie. Dokonali oni również oceny każdego celu pod względem trudności, ważności, posiadania umiejętności  i dostępu do źródeł umożliwiających osiągnięcie tych celów, oddania, motywacji oraz podawali informację czy wcześniej dążyli do celu, a jeśli tak to jaki odnieśli skutek.
• Grupy 2-5 zostały poproszone o zapisanie swoich celów oraz ocenienie ich pod tymi samymi względami co grupa 1.
• Grupa 3 dodatkowo porposzona była o zapisanie zaplanowanych kroków prowadzących do osiągnięcia zamierzonych celów.
• Grupa 4 zapisała cele oraz kroki prowadzące do ich osiągnięcia, a także podzieliła się swoimi zamierzeniami ze znajomym/przyjacielem.
• Grupa 5 zrobiła wszystko co grupa 4 plus co tydzień wysyłała znajomemu raporty postępów.

Wyznaczane cele stanowiły: wykonanie projektu, podwyższenie dochodów, podwyższenie produktywności, polepszenie organizacji, zwiększenie wydajności, zwiększenie równowagi życia, zmniejszenia stresu związanego z pracą, zdobycie nowej umiejętności.

Z 267 uczestników , 149 ukończyło projekt. Ci uczestniczy zostali poproszeni o ocenę postępów oraz stopnia, w którym udało się im cele zrealizować.

• Grupa pierwsza osiągneła jedynie 43% założonych celów.
• Grupa czwarta osiągnęła 64% założonych celów.
• Grupa piąta zrealizowała 76% wyznaczonych celów.

Sam Dr. Matthews eksperyment podsumowuje :

Moje badanie dostarcza empirycznych dowodów na skuteczność trzech narzędzi coachingu: odpowiedzialność, zobowiązanie, zapisanie celów.

(wiarygode źródło, dla powątpiewających)

Morał? 

1. zastanowić się nad możliwym do spełnienia celem,
2. zapisać cel,
3. wyznaczyć plan działania,
4. zapisać plan działania,
5. powiadomić znajomego,
6. informować o postępach.

A co robi mało skromne ja? Prowadzi bloga i na nim umieszcza zamierzenia własne. Zrezygnowało z dziennika nauki online i wszystkie plany zapisuje sobie w papierowym kalendarzu. Wyznacza jeden główny cel,  z datą ukończenia na około jakiś termin. Na początku każdego tygodnia dokładnie analizuje nowy tydzień. Co się w nim ma dziać, ile czasu w efekcie będzie na naukę i jakiej jakości będzie ten czas. Po tym ustala plan działania zapisując na każdy dzień obowiązki. Następnie na bierząco zagląda do kalendarza i kolejno wykreśla to co zdołała zrealizować.

Obecnie rozważa planowanie nie całego tygodnia z góry, ale trzech dni co trzy dni. Jest fanką krótkoterminowych celów. Te najłatwiej spełnić i najlepiej trzymają człowieka na właściwej drodze.

Zatem powoli, powoli przed siebie. Każdego wieczoru zapoznając się z planem na kolejny dzień, oraz modyfikując ten w zależności od potrzeb. W ten sposób mózg przez noc przygotywowuje się do obowiązków dnia kolejnego.

A czy wy wg. waszych doświadczeń dostrzegacie zależność pomiędzy zapisywaniem celów a ich realizacją?