Fascynacja językiem - Przypowieść o rozbitku

Fascynacja, wieloktrotnie odpowiedzialna Fascynacja spowodowana może być czymkolwiek: ulubiony aktor bądź artysta muzyczny pewnej narodowości, piosenka, film, książka, znajomy który uczy się z pasją konkretnego języka, kultura innego kraju i wiele więcej niż przychodzi mi w tej chwili do głowy.

 Nie ważne jak się fascynacja pojawiła. Jest i to popchnęło ucznia do nauki, ALE... początkowa fascynacja nie jest wystarczająca aby przeprowadzić ucznia przez cały podręcznik do nauki języka obcego..

„Początkowa fascynacja”, czyli ta która pchnęła nas do nauki wyczerpuje się bardzo szybko. W zderzeniu z pierwszymi lekcjami oraz ich wzrastającym poziomem trudności uczeń zaczyna zapominać o fascynacji, a właściwie ta po kryjomu bierze nogi za pas i wstydliwie, po cichu umyka. Osamotniony uczeń, porzucony przez swojego towarzysza(fascynację,) za którego przyczyną zdecydował się na naukę, często po prostu rezygnuje. Nie ma wsparcia, nie ma siły, nie ma wiary. Czuje się jak rozbitek, który ledwo co pracowicie zbudował tratwę i zdecydował się podjąć próbę przepłynięcia oceanu, aby odbić od domu, od swojej dobrze mu znanej, malutkiej wysepki w celu dotarcia do większego, lepszego lądu, gdzie jest więcej ciekawych możliwości.

Rozbitek na swojej tratwie ledwo odbija od brzegu, wtedy to z pierwszą większą falą traci swoją tratwę- ta zostaje zniszczona. Rozbitek będący kilkanaście metrów od brzegu bezpiecznej wysepki nie zastanawia się długo- zawraca do domu. Nie decyduje się przepłynąć o własnych siłach oceanu, nie więdząc ile musiałby płynąć.

Rozczarowany porażką rzadko kiedy decyduję się na budowę drugiej mocniejszej tratwy. I tak kończy się jego przygoda próby dotarcia do nieznajomego, lepszego lądu.

Rozbitkiem w mojej przenośni jest uczeń, a tratwą jest fascynacja.

Bez tratwy daleko rozbitek nie popłynie. Jedyne co może zrobić to zawrócić.

Wszystko wymaga czasu. Aby zbudować mocną tratwę trzeba go na to poświęcić wiele i następnie w trakcie podróży nieustannie ją doglądać i pielęgnować.

Zanim odbije się od lądu trzeba przygotować się na ciężką wyprawę. Należy zgromadzić prowiant oraz materiały do ewentualnej naprawy tratwy.

Jak przekłada się to na naukę? Trzeba się przygotować- jakkolwiek łatwo to nie brzmi, nauka tak na prawde nie jest prosta. Nawet jeśli widzimy nasz cel, dzieli nas od niego conajmniej kilka/kilkaset kilometrów morza/oceanu. Wielokrotnie stoimy na brzegu i dostrzegamy go. Nie kursują żadne łodzie, nie latają samoloty, nie ma kajaków, rowerów wodnych czy pontonów, o własnych siłach nie przepłyniemy bo za daleko. Nie ma niczego co ułatwiło by przeprawę. Za plecami mamy „łąki” bambusowe, palmy itd. Sami musimy zbudować naszą tratwę.

Dość przenośni. Myślę, że już macie obraz tego co staram się nakreślić.

Jak zatem dbać o fascynację?

Tratwę musimy nieustannie doglądać. Gdy pojawia się jakaś dziura i zaczyna przeciekać nasza tratwa zanurzając się w wodzie, musimy ten otwór zlokalizować i zatkać. Coś dowiązać, coś przykręcić, tak żeby było elegancko. I tak nieustannie. Po sztormie musimy bardzo prędko i mocno wytężyć siły aby tratwa powróciła do swojego pierwotnego stanu. Pogodzić się z ewentualnymi stratami. Tym co posiadamy naprawić szkody, aby płynąć pomyślnie dalej przed siebie.

Nie ma jednego konkretnego przepisu jak dbać o fascynację. Dla mnie jest to bardzo istotna czynność podtrzymująca proces nauki.

Oglądanie seriali i filmów – kontakt z żywym językiem; nie daje nam zapomnieć, że to czego się uczymy na prawdę znajduje zastosowanie w codziennym życiu; likwiduje uczucie narastającego przerażenia oraz wyobrażenia o trudności języka; karmi fascynację brzmieniem języka, narodowością , aspektami kulturowymi; daje poczucie „życia” w innym kraju.

Słuchanie muzyki- korzyści podobne do tych wymienionych wyżej

Czytanie o interesującym nas kraju, czytanie książek pisarzy pochodzących z kraju, którego języka się uczymy – korzystamy z dorobku kulturowego interesującego nas kraju; dowiadujemy się nowych ciekawych rzeczy, które pobudzają naszą wyobraźnię i wzmagają fascynację.

Korzystanie z tego czego już się nauczyliśmy – zapobiegamy zwątpieniu w nasze umiejętności oraz w sens nauki, rozumienie i mówienie daje nam wiele radości i popycha do kontynuacji w naszym postanowieniu.

Karmienie fascynacji to indywidualna sprawa. Każdy będzie miał na to inny sposób. Najlepiej po prostu trzymać się tego co fascynację wybudziło i powracać do tego nieustannie, np. U mnie fascynację językiem chińskim wybudził film w tym języku. Nie oglądam tego samego filmu na okrągło, ponieważ zanudziłabym się i byłoby po fascynacji, ale kontynuuję oglądanie filmów i seriali w ogóle.

Samo brzmienie tego języka, gdziekolwiek się pojawia, wzmaga we mnie fascynację i chęć nauki.

Dlatego oglądam, słucham muzyki, radia. Słucham, słucham i jeszcze raz słucham. Nie żeby się osłuchać, ale aby karmić fascynację. Dodatkowo filmy i seriale ukazują realne życie, tak odmienne zwyczaje kulturowe, które są nam totalnie nieznane, np. jesli ktoś oglądał kiedykolwiek jakiś chiński film, być może zauważył, że w sytuacjach gdy wypada powiedzieć "dziękuję" bohaterzy wcale tego nie robią, ale schylają głowę ku dołowi i przytakują dźwiękiem "mm". Wiecie czemu? Ponieważ w Chinach "dziękuję" jest odbierane negatywnie.. jakto? Ano "dziękuje" jest używane jedynie w stosunku do osób nam nieznanych i tych, z którymi nie utrzymujemy bliskich stosunków. Użycie "dziękuje" w stosunku do osób nam znanych, na których nam zależy,   jest obraźliwe ponieważ jest odbierane jako dystansowanie się w relacji. Dlatego rodzinie i znajomym nie mówi się "dziękuję" ;) fascynujące prawda?

A czemu wszystkie chińskie sklepy mają zawieszone nad wejściem czerwone lampiony? Tego na pewno nie wiem, ale wiem, że kolor czerwony uważane jest w Chinach, że przynosi szczęście i odgania niepowodzenie, 'złe demony'.. podejrzewam zatem, że może to być głównym powodem.. i wiele wiele więcej.. :)

W którymś momencie wysiłki rozbitka zostaną docenione. Gdzieś daleko od swojej bezpiecznej wysepki, drogę przetnie mu ogromny prom, który go uratuje, weźmie na pokład i dostarczy prędko do upragnionego, nieznanego lądu.;) Tylko przez jakiś czas jesteśmy rozbitkami podrózującymi na niestabilnej i nie zawsze wygodnej tratwie. W miarę podróży tratwa jeśli będziemy o nią odpowiednio dbać sama z siebie w magiczny sposób może sie przeistoczyć w motorówkę. Jednak nawet wtedy nie możemy przestać o nasz środek lokomocji dbać. Każdy pojazd potrzebuje czegoś co go napędza, czasem będzie to siła naszych własnych rąk a czasem paliwo- które trzeba mieć i dolewać.

Rozbitkowie. Nie czujcie się samotnie. Jeśli się dobrze rozejrzycie to jest nas pełno bezradnych dryfujących po ogromnym oceanie. Wszyscy marzymy aby dopłynąć do zamierzonego lądu, ale tylko nielicznym się to uda. Będziecie widzieć jak niektórych zbierają po drodze ogromne promy, inni mijają was innymi pojazdami, wielu do okoła was zawróci do domu, inni po prostu zatoną. Wy patrzcie przed siebie i zmagajcie się, bo warto. Bo życie się odmieni gdy nauczycie się tego co sobie zamierzyliście. Nie tylko znajomość języka je odmieni, ale głównie to że urośniecie w siłę, wiedząć że świat należy do was, co tylko chcecie to osiągniecie, w każdej dziedzinie życia. :)