Język angielski - moja historia

Post na prośbę Ksy z Eksperymentu Językowego.

Język angielski - moja historia

O języku angielskim rzadko wspominam. Wynika to z tego, żę językiem tym posługuję się najdłużej i używam swobodnie na codzień.

digitaldesktopwallpaper.com

Język angielski od zawsze był obecny w moim życiu. Właściwie od samego początku. Osłuchiwałam się z nim będąc jeszcze w brzuchu mojej mamy (zna go doskonale). Zawsze słyszałam go w domu, mówiony na żywo, w filmach (bez napisów). Sam się układał w głowie.

Właściwie nigdy jako tako nie uczyłam się go. Wprawdzie przed maturą sięgnęłam po jakieś podręczniki, (przerobiłam wtedy samouczek do języka angielskiego poziom podstawowy i zaawansowany Wiedzy Powszechnej). Później dalej nie uczyłam się go. Po prostu zbierałam przez całe życie jakieś nowe słowa- tu jedno, tam dwa itd.

Na półce stoją podręczniki do angielskiego ogólnie, do gramatyki, do CPE itp. i czekają zakurzone cierpliwie. Kilka razy w życiu rozpoczynałam przygotowania do certyfikatu, ale nie potrafię i nieszczególnie lubię uczyć się języka angielskiego...więc nigdy zbyt długo nauki nie kontynuowałam. Kiedyś przyjdzie na to jeszcze czas.. może..

Angielski nabrał tempa po wyjeździe do Włoch. Z początku nie znałam ani słowa po włosku więc komunikowałam się wyłącznie po angielsku. Poznając włoski zaprzestałam mówienia po angielsku. Rok później wyjechałam do Grecji, gdzie spotkać można ludzi z całego świata zatem nawet znając świetnie grecki i tak praktycznie nadarza się wiele okazji do używania angielskiego. (Przez dwa pierwsze lata małżeństwa z mężem komunikowaliśmy się wyłącznie po angielsku)

Telewizja jest po angielsku z greckimi napisami. Tv bez dubbingu to prawdziwe dobrodziejstwo dla mojego angielskiego.

Od przyjazdu do Grecji przeczytałam wiele książek po angielsku. Te są bardzo łatwo dostępne w tutejszych księgarniach.

Internet przeszukuję właściwie też zawsze w pierwszej kolejności po angielsku z uwagi na bogactwo różnorodności informacji w tym języku.

Wykonałam w życiu kilka (mniej lub bardziej udanych) tłumaczeń tekstów specjalistycznych (w zakresie sztuki ). Poszukując informacji wszelkiego rodzaju napotykając nieznajome słowa często sprawdzam ich znaczenie; sprawdzam słowa  z tekstów piosenek, których nie znam;  i tak całe życie zbieram ten angielski..

Na ile go umiem? hmmm..liczba znajomych mi słów- bardzo rozległa czasem dotyczy nawet bardzo specjalistycznych dziedzin. Oglądając filmy i czytając książki odczuwam ten język zupełnie naturalnie. W pewnym sensie w moim odczuciu on jest moim drugim naturalnym językiem.

Gramatyka - ekhm jakby to powiedzieć - teorię gramatyki niby znam, ale nie zawsze stosuję :P to się właściwie wytworzyło samo.. jeśli rozmawiam z kimś kto angielski zna świetnie bądź jest to jego pierwszy język, wtedy staram się mówić poprawnie i nawet pozwalam sobie na używanie bardziej wymyślnego słownictwa czy struktur.. jeśli rozmawiam z kimś kto widzę, że nie zna angielskiego zbyt dobrze, wtedy przechodzę na jego tryb i powielam jego błędy, aby mnie po prostu rozumiał.. mimo, że czasem to co mówi nie znaczy wcale tego co ma na myśli, ale go nie poprawiam tylko powielam błąd, nie jest kulturalnie kogoś ciągle poprawiać, zwłaszcza jeśli go się zbyt dobrze nie zna..

Moja gramatyka domaga się wykonania wielu ćwiczeń. Powinna być już bardzo elegancka a styl akademicki, ale tego jednak bez podręczników nie da się dokonać.

Podsumowując mój angielski jest mi bardzo przyjazny, tyle że nie skupiam się w szybkich wypowiedziach i tekstach na 100% prawidłowości gramatyki, choć ta i tak ogólnie jest prawidłowa.

Nigdy właściwie nie uczyłam się angielskiego. Od zawsze był w domu. Na pewien sposób mam go we krwi, choc nie dorastałam w środowisku stricte anglojęzycznym. Tyle małoskromnie o mojej przygodzie z angielskim :P

Niestety odnośnie nauki tego języka pod kątem jego specyfiki nie jestem w stanie nikomu niczego doradzić.

Nie wiem jak to jest się go uczyć... ale nie wyobrażam sobie go nie znać. :)