"Mieszanie sie jezykow" oraz "nauka jezykow do siebie podobych"

Czy języki mogą się nam "pomieszać"?

Jezyki mogą się nam pomieszać, ale nie mogą się nam pomylić. 

Ucząc się języka obcego poznajemy jego budowę i brzmienie. Słysząc słowo natychmiast zostaje ono przez nasz mózg zaklasyfikowane do któregos z jezyków. Nawet jeżeli jest to nowe slowo, wczesniej nam nieznane. Klasyfikacja ta opiera się na jego melodyjności i konstrukcji; przyporządkowujemy je wg. schematu językowego, który już jest nam znany. Jeśli przez dłuższy czas uczymy się języka hiszpańskiego to jesteśmy w stanie z dużą pewnością stwierdzić, że nieznane nam słowo jest właśnie po hiszpańsku a nie po włosku czy portugalsku. A zatem nie jesteśmy jako tako narażeni, że w naszej świadomości pomyli nam się słowo hiszpańskie z jego włoskim odpowiednikiem.

Raczej trudno jest pomylić/ pomieszać języki, tj. w jednym zdaniu użyc dwóch badź trzech różnych językow. Takie zjawisko występuje w pierwszych latach życia dzieci wychowujących się w środowisku wielojęzycznym i jest zabiegiem nieświadomym. Małe dzieci znają treść, którą niosą poszczególne słowa, ale nie od razu odczuwają odrębność języków, w których mówią. Skupiają się na przekazaniu treści za pomocą znanych im słów, a te nie zawsze należą do jednego, tego samego języka. Ten stan nie trwa bardzo długo, rosnąc dzieci bardzo szybko zauważają i uczą się odrębności języków im znanych. Oczywistym następstwem jest, że we własnym wielojęzycznym środowisku kontuyuują mieszanie języków w zdaniach, choć tym razem już świadomie. Dobrym przykładem są rodziny latynoamerykańskie, co można zaobserwować na przykładzie filmów, gdzie osoby bez względu na wiek mieszają w mowie angielski z hiszpańskim.

Innym przypadkiem jest świadome mieszanie języków w sensie - podpieranie się słownictwem innego języka w sytuacji, gdy w znajomości języka docelowego pojawiają się luki czy nieporozumienia.

Uczniowie wspominając o 'mieszaniu języków' prawdopodobnie odnoszą się do jeszcze innej sytuacji- mimowolnego przysłaniania jednego języka innym, w świadomości osoby. Problem polaga na tym, że czasem pomimo dobrej znajomosci języka, nie jestesmy w stanie sformuować nawet bardzo prostego zdania, natomiast odpowiednik tego zdania mamy w głowie gotowy do użycia w kilku innych jezykach. Później przychodzi nam coś powiedzieć w innym języku i z kolei pojawiają się gotowe frazy w języku poprzednim.

Przecież nasz mozg przechowuje te wszystkie informacje i nie powinno byc problemu z ich wyobyciem w kazdej chwili.. a jednak.

Zatem czemu tak się dzieje i co na to poradzić?

Przyczyna leży w niedostatecznym codziennym stosowaniu języków co skutkuje brakiem bądź małą elastycznością w przęłączaniu języka myśli.

Tu wtrącę osobiste doświadczenie. Przez kilka lat intensywnie uczylam sie jezyka hiszpanskiego, po czym na krótko zamieszkalam we Wloszech.

Jezyk włoski poznałam komunikatywnie, wystarczająco dobrze by nie odczuwać problemów w codziennym funkcjonowaniu w społeczności włoskiej, bez większych problemów z rozumieniem i byciem rozumianą.

Po kilku miesiacach poslugiwania sie juz tylko jezykiem wloskim, na ulicy zatrzymal mnie pewien hiszpanski turysta, ktory nie znal ani angielskiego ani wloskiego i zapytal mnie o banalna rzecz, mianowicie abym wskazala mu droge do metra. Poczułam jakby piorun we mnie strzelił. W jednej sekundzie myśli zwariowały jak wskazówki rozszalałego zegara. Nie bylam w stanie przypomnieć sobie niczego.. Ostatecznie machając rękami wskazałam hiszpanowi kierunek, w którym ma się udać... 
Doznałam szoku. Tyle lat nauki i nagle najprostszego w swiecie zdania nie bylam w stanie sklecić.

Los zabral mnie z Wloch i zaprowadził do Grecji, w ktorej zamieszkałam na stałe.

Prędko przeżyłam Déjà vu, zaledwie kilka miesiecy po wyjezdzie z Wloch spotykałam wloskich turystow, którzy zwrócili się do mnie o pomoc, a ja panicznie starając sobie cokolwiek po włosku przypomnieć jedyne co zdołałam powiedzieć brzmiało Kali jeść, Kali pić.

W obu sytuacjach przez moj umysl przewijaly sie gotowe sformuowania w jezyku angielskim plus jezyku kraju, w ktorym aktualnie przebywalam.

Ameryki byc moze nie odkrylam, ale zauwazylam, ze jestem gotowa do rozmowy w jezyku, ktory jako ostatni uzywalam plus angielski i polski zawsze. Reszty nie jestem w stanie przywolac do swiadomosci, mimo ze dalej te jezyki przecież w jakimś stopniu znam.
Ano właśnie czemu polski, angielski i język ostatnio używany? Bo język polski i język angielski goszczą w moim życiu odkąd pamiętam. Zdąrzyły się głęboko zakorzenić w podświadomości, a i nigdy nie wyszły z użycia. Natomiast ostatni język, którym się posługiwałam właśnie jest w trybie użycia i stąd gotowość do posługiwania się nim. Pozostałe języki z kolei wypchnięte zostały w cień i przez wzgląd na nieużywanie ich obniżyła się zdolność korzystania z nich.
Tylko regularne używanie języków może uchronić przed zapominaniem i przysłanianiem się języków. Wtedy zachowujemy spokój i gotowość do konfrontacji z tymi językami.
 

Przez trzy miesiace skrupulatnie dzien w dzien poswiecalam okolo 20-25 minut na kazdy jezyk. Po trzech miesiacach wytworzyl sie w moim mozgu mechanizm natychmiastowego przelaczania sie z jezyka na jezyk. 

W ulamku sekundy, bez zadnego problemu jestem gotowa myslec, mowic w jezyku, w ktorym chce. 

Nie pojawiaja sie zadne zaklocenia. Zmieniam jezyk i nie przyslania mi go zaden inny.

Wolalabym aby nie powtórzyła sie sytuacja, by pomimo wystarczajacej znajomosci jakiegoś jezyka zmuszona będę machac rekami...

Na tej samej zasadzie mieszaja sie jezyki do siebie podobne, np. wloski-hiszpanski. Jest to wypieranie/ przyslanianie jezyka, ktorego sie uczymy przez jezyk, ktory lepiej znamy. Badz przyslanianie tego, ktory juz umiemy tym na, ktorym wiecej uwagi obecnie skupiamy.

Chcąć poznac oba jezyki należy uczyć sie obu rownolegle. Może nawet ucząc sie z dwoch identycznych podrecznikow- w tym samym czasie poznawac slowa, stuktury gramatyczne w obu jezykach.

Natomiast dla kogos, kto juz zna jeden z nich, najlepszym rozwiazaniem bylaby nauka z podrecznika przeznaczonego dla np. wloskiego badz hiszpanskiego ucznia. Znając wloski dobrze uczyć sie z podrecznika do jezyka hiszpanskiego skierowanego do ucznia wloskiego i odwrotnie. Taka kombinacja zapewnia kontakt z materialem obu jezykow w tym samym czasie, przy czym wyostrza rozdzielnosc tych jezykow. 

Ta metoda dotyczy nie tylko wloskiego i hiszpanskiego, ale wszystkich jezykow podobnych I niepodobnych do siebie.

Powyzszym obalam powszechną teorie o wystrzeganiu sie nauki jezykow bliskich sobie w tym samym czasie, badz w krotkim odstepie czasu jeden po drugim. Uwazam, ze nie ma znaczenia ile czasu uplynie od momentu "zakonczenia" nauki jednego jezyka do czasu rozpoczecia podrozy w drugi. Jesli nie beda poznawane rownolegle, badz jesli jeden z jezykow nie bedzie przewodnikiem na drodze poznania drugiego, jezyki te zaczna sprawiac klopoty poprzez przeslanianie sie. Ewentualnie znając jeden z jezykow i nie chcąć uczyc sie z podrecznika w tym jezyku, dobrze sumiennie codziennie czytać, sluchać, ogladąć w tym jezyku, aby nie tracic z nim kontaktu nawet na chwilę.

Sa to obserwacje, któe być może nie każdy będzie mógł podzielić, dla mnie jednak złotym środkiem jest- rownolegla nauka(kontakt) kazdego dnia ze wszystkimi językami, z ktorymi sie zetknelam na mojej drodze. Tylko w ten sposób mogę zapobiec braku elatyczności w przełączaniu języka myśli.